Երկու օր է հետևում եմ քաղաքական դաշտին. բազմատեսակ հարվածահարումներից հետո ինձ առավել վստահելի թվաց, որ ամեն ինչ դեռ կորած չէ, որ այնտեղ դեռ կանաչ ծիլեր կհայտնվեն, երբ սերմահատիկներ նետվեն ավերակների մեջ, ջրվեն սիրով և հոգածությամբ։
Արդյոք ապագա հայ պատմաբանները կներկայացնե՞ն այն ճիշտ իրականությունը, որ տեղի է ունենում այսօր Հայաստանում և Արցախում, թե՞, ինչպես միշտ, մեղավորներ կփնտրեն արտաքին ուժերի մեջ՝ մեղադրելով Ռուսաստանին, հավաքական Արևմուտքին։
Դավաճանության և հողահանձնման ներկա փուլի հիմնական պատասխանատուն «Նիկոլ-Փաշինյան-տիտուլյար ընդդիմություն» համակարգում ստեղծված բալանսն է, երբ երկու կողմերը փոխանցումներով խաղում են իրար հետ և չեն թողնում, որպեսզի փողոցային շարժումը վերածվի իշխանափոխության։
ՈՒկրաինայում ընթացող ռազմական գործողությունների ավարտի մասին խոսակցությունները վաղաժամ են։ Չնայած առկա վիճակի և հետագա զարգացումների հավանական դինամիկայի տեսանկյունից Պուտինի ու Թրամփի միջև կայացված պայմանավորվածությունները ստեղծված իրավիճակում Ուկրաինայի համար եթե չասեմ լավագույնն են, ապա միանշանակ չարյաց փոքրագույնն են, բայց և այնպես...